ตอนที่ ๘ ของขวัญ...ขำขัน เมื่อ "ของถวาย" เล็กๆ มาพร้อมเรื่องขำๆ น่ารักๆ

ของขวัญจากหัวใจ ถวาย “พ่อของแผ่นดิน”

โดย ส. สุทธิพันธ์

ตอนที่ ๘ ของขวัญ...ขำขัน เมื่อ "ของถวาย" เล็กๆ มาพร้อมเรื่องขำๆ น่ารักๆ

                ผ้าไหมทำเอง...

                ครั้งหนึ่ง พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเสด็จฯ ยังพื้นที่ชนบทห่างไกลความเจริญเพื่อทรงงาน ขณะทรงเยี่ยมราษฎรในท้องถิ่นและเตรียมเสด็จฯ กลับ ก็มีชายคนหนึ่งมาแจ้งความประสงค์กับทหารที่รักษาความปลอดภัยอยู่ ณ ที่นั้นว่า...อยากจะทูลเกล้าฯ ถวายผ้าไหมแด่ในหลวง

                เดิมทีนั้น ทหารจะไม่ยอมให้ชายคนดังกล่าวเข้าเฝ้าฯ แต่เมื่อพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงทราบ ก็ทรงเมตตาพระราชทานพระบรมราชานุญาตให้ชายคนนั้นเข้าเฝ้าฯ ในที่สุด

                ขณะทรงรับผ้าไหม พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวได้รับสั่งถามชายคนนั้นว่า “ผ้าไหมนี้ทำเองใช่ไหม”

                ด้วยความปลาบปลื้มที่ได้เข้าเฝ้าฯ และได้ทูลเกล้าฯ ถวายผ้าไหมแด่ “พระเจ้าแผ่นดิน” ชายคนดังกล่าวจึงกราบทูลพระองค์ท่านด้วยคำราชาศัพท์ที่เขาไตร่ตรองด้วยตนเองแล้ว และเห็นว่าน่าจะ “เหมาะสม” ว่า...

                “ใช่แล้ว...พระเจ้าครับ” !!

พานดอกไม้...

ทุกๆ ครั้งที่เสด็จพระราชดำเนินแปรพระราชฐานยังต่างจังหวัด หรือเมื่อทรงอยู่ท่ามกลางเหล่าพสกนิกรชาวไทย พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวจะทรงปฏิบัติพระองค์ด้วยความเรียบง่ายและไม่ถือพระองค์ ด้วยทรงตระหนักในพระราชหฤทัยว่า เหล่าราษฎรต่างประสงค์ที่จะได้ใกล้ชิดเบื้องพระยุคลบาทและได้กราบทูลพระองค์ถึงเรื่องต่างๆ เพื่อความเป็นสิริมงคลแก่ตนนั่นเอง

ครั้งหนึ่ง พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเสด็จแปรพระราชฐานไปยังจังหวัดแห่งหนึ่ง และพระราชทานพระบรมราชานุญาตให้ข้าราชการ ตำรวจ ทหาร พ่อค้า ประชาชน สมาคมและกลุ่มบุคคลต่างๆ ได้เข้าเฝ้าฯ อย่างทั่วถึงเช่นเคย กระทั่งเมื่อถึงวาระของคณะสุภาพสตรีประจำจังหวัดนั้น ซึ่งประกอบด้วย ครู อาสากาชาด สมาคมแม่บ้าน กลุ่มใหญ่ประมาณ ๗๐-๘๐ คน

สุภาพสตรีผู้เป็นหัวหน้าคณะดังกล่าวได้ทูลเกล้าฯ ถวายพานดอกไม้ พร้อมกราบทูลพระองค์ท่านด้วยถ้อยคำที่คัดสรรและท่องมาแล้วอย่างดี จนกระทั่งในตอนท้ายของการถวายพระพรนั้นเอง...

“...ข้าพระพุทธเจ้าทุกคนมีความจงรักภักดีต่อใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาท มีน้ำหนักมากกว่าพานดอกไม้ ที่น้อมเกล้าน้อมกระหม่อมถวายพระพุทธเจ้าข้า”

พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงเอื้อมพระหัตถ์ไปรับพานดอกไม้ แล้วส่งให้มหาดเล็กรับช่วงต่อไปตามประเพณี หากแต่มหาดเล็กผู้มารับพานดอกไม้ยังไม่ทันจะหมุนตัวกลับ ก็ได้ยิน “ในหลวง” รับสั่งด้วยพระอารมณ์ขันว่า

“เอาพานใบนี้ไปชั่งดูนะว่าน้ำหนักเท่าไร”

(ที่มา : หนังสือ เรื่องหลังจากวังหลวง บันทึกความทรงจำของอดีตตำรวจหลวง เฉลิมศักดิ์ รามโกมุท)

ข้อมูลจาก “ของขวัญ แด่พ่อ” โดย สุวิสุทธิ์

ขอบคุณภาพจาก http://www.photoontour.com