ไม่ต้องสงสัยเลยว่า "หลวงปู่แหวน สุจิณโณ" นั้นเป็นพระอริยสงฆ์ผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ  แต่สิ่งที่ทำให้หลวงปู่แหวนเป็นที่รู้จักของชาวพุทธทั้งประเทศนั้นหาใช่วัตรปฏิบัติทางธรรมของท่านไม่ หากแต่เป็นเรื่องของอภินิหาร  และอภินิหารอันเป็นที่โจษจันมากที่สุดก็คือกรณี "หลวงปู่แหวนเหาะได้" นั่นเอง จากเหตุการณ์ที่นายทหารคนหนึ่งพบเห็นพระภิกษุชราลอยอยู่บนก้อนเมฆขณะกำลังขับเครื่องบินเหนือน่านฟ้า และได้ตามหาตัวจนกระทั่งพบว่าเป็นหลวงปู่แหวนในเวลาต่อมานั้น เหตุการณ์อัศจรรย์นี้มิได้เป็นที่โจษจันกล่าวขานเฉพาะในหมู่ชาวพุทธไทยเท่านั้น เพราะเมื่อเรื่องนี้รู้ถึงหูสื่อฝรั่งต่างชาติเข้าก็ถึงขนาดต้องส่งนักข่าวมาทำสกู๊ปข่าวกันเลยทีเดียว  สื่อที่ว่านี้ก็คือ "เอเชียแมกาซีน" ซึ่งได้ส่งนายชาร์ลส์ บราวส์ มาทำข่าวและเขียนเป็นบทความขึ้นมา  บทความชิ้นนี้เขียนไว้ว่า

ในวาระเดียวกันนั้นพระนางสุพรรณกัลยาได้เล่าถึงอดีตชาติหลวงปู่โง่น ว่า เคยเกิดเป็นทหารของพระมหินทราธิราช เมื่อกรุงศรีอยุธยาถูกตีแตกโดยบุเรงนอง หลวงปู่โง่นในชาตินั้นก็ถูกพม่ากวาดต้อนไปเมืองพม่าด้วย ดวงวิญญาณพระนางสุพรรณกัลยาเล่าต่อไปว่า พระมหินทราธิราชนั้นพระองค์ก็ถูกกวาดต้อนไปเช่นกันและไปสวรรคตที่เมืองพม่า เมื่อพระองค์สวรรคตไปแล้วก็กลับชาติมาเกิดเป็นสมเด็จพระเจ้าตากสินส่วนหลวงปู่โง่น เมื่อตายจากชาติที่เป็นทหารของพระมหินทราธิราชไปแล้วก็กลับมาเกิดเป็นทหารของพระเจ้าตากเพื่อร่วมกู้ชาติกู้บ้านกู้เมืองอีกครั้ง

พลตำรวจตรี ขุนพันธรักษ์ราชเดช (บุตร พันธรักษ์) อดีตนายตำรวจชื่อดังของวงการตำรวจไทย ซึ่งมีชื่อเสียงเป็นอันมากในการปราบโจรร้ายในภูมิภาคต่าง ๆ ของไทย ในภาคกลางเช่น เสือฝ้าย เสือย่อง เสือผ่อน เสือครึ้ม เสือปลั่ง เสือใบ เสืออ้วน เสือไหว เสือมเหศวร ที่พัทลุง ปราบ เสือสังหรือเสือพุ่ม ที่นราธิวาส ปราบผู้ร้ายทางการเมือง ในปี พ.ศ. ๒๔๘๑ หัวหน้าโจรชื่อ “อะเวสะดอตาเละ” จนท่านได้ฉายาจากชาวไทยมุสลิมว่า “รายอกะจิ” ซึ่งแปลว่า "อัศวินพริกขี้หนู" และยกเว้นคนเดียวที่ขุนพันธรักษ์ราชเดช ไม่ได้ทำการจับกุม แต่แลกกับอิสระภาพนั้นคือ เสือดำ โดยใช้ศพลูกน้องของเสือดำเองเสียสละชีพว่าเสือดำถูกฆ่าแล้ว ภายหลังจึงทราบว่า ตัวตนเสือดำยังมีชีวิตอยู่ โดย เสือไบ เสือมเหศวร ได้พบเจอกันช่วงอายุมากแล้ว และเสือดำได้ออกรายการในที่สุด คือบุคคลเดียวที่ ขุนพันธรักษ์ราชเดช ยอมเสี่ยงทำผิดกฏหมาย แต่คดีไม่มีใครทราบความจริงสุดท้ายจึงหมดอายุความลง